Fiziksel ya da zihinsel acı çektiğimizde genelde verdiğiniz tepki bunları yok saymak ya da yok etmek şeklindedir. Örneğin, hemen ağrı kesici alır, televizyon, sinema vb. gibiye yönelerek acıdan uzaklaşırız... Ben diyorum ki bugünden itibaren acı çektiğinizi hissettiğinizde acıdan uzaklaşmak yerine o acıyla bir kaç dakika geçirin, önce “Bu bir acıdır” deyin. Bir kaç dakika boyunca acı hissine meditasyon yaparak dürüstçe acının varlığını kabul etmeyi deneyin. Yaşamınızda var olan bu deneyimi bir trajediye dönüştürmeden onu izleyin. Burada önemli olan acıyı fark etmek ve ondan bir şeyler öğrenmektir. Acıyla birlikte olmak sizi çok zorladığında şunları hatırlatın kendinize...

“ Mutluluk ve acı geçicidir, hiç bir temele dayanmazlar. Acı veren deneyimler aslında birbirlerine çok benzerler. Ve hiç bir zaman uzun sürmezler. Sorunlar sadece farklı bir aksiyon alınması gerektiği konusunda bizi uyarmaktadırlar. Bu durumu idrak ettiğimizde yaşamdan daha fazla keyif almaya başlayabiliriz. Sorunlara bu bakış açısıyla yaklaştığımızda acıdan uzaklaşmak için negatif bir aksiyon alarak tekrar aynı döngünün içine girmekten kurtuluruz.” Bunu sürekli yaptığımızda tüm sorunlar birer öğreti haline gelirler.

Çekilen acılar ve yaşanılan sorunların kötü olması gerekmez. Bu tamamen onlara karşı olan davranış şeklimiz ile ilgilidir. Eğer onlara karşı direnç gösterirsek daha çok acı çekeriz. Sorunlara daha gerçekçi yaklaşarak onları yaşamın doğal bir parçası olarak görüp, kabule geçtiğimizde gerçek bir spritüal gelişmeden bahsediyor oluruz!

Her Daim Sevgi ve Işıkla

Kaynak: budist öğretiler