Sevgi Olduğunda Savaş Olmaz

Sevgi Olduğunda Yargı Barınamaz. Sevgi, olduğu gibi kabul etmektir. Yargı ise zihnin savunmasıdır. Mevlânâ, “Kusursuz dost arayan dostsuz kalır” derken, bizi kabule çağırır. Sevgiyle baktığımızda, farklılıkları bir tehdit değil, zenginlik olarak görürüz. O zaman savaşacak bir neden kalmaz; çünkü karşı taraf yoktur, sadece insanlık vardır.

Sevgi, sadece neşe anlarında değil, kederde de kendini gösterir. “Acı, pişmenin diğer adıdır” der Mevlânâ. Sevgiyle bakan biri, savaşlara üzülür elbet ama üzüntüde boğulmaz. Umutla sarar, şefkatle yaklaşır. Şefkat; yalnızca başkasına değil, kendimize de gösterdiğimiz derin bir kabuldür. Bu duygu ise şükranı doğurur. Ve şükranla bakan gözler, en karanlık günde bile bir ışık bulur.

Sevgi Olduğunda Ruhumuzda İzin Vardır. Başka bir deyişle Sevgi, izin vermektir. Gülmeye, ağlamaya, bazen her ikisini aynı anda hissetmeye.

“Bir mum, diğerini tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez” der Mevlânâ. Sevgi, ruhun ışığını yaymasına izin verir. Savaşın içinde dahi kalpten bir gülüş yükselebilir. Çünkü insan aynı anda hem üzgün hem umutlu olabilir. Kalp bu kadar geniştir.

Savaşın da Yolu Sevgiye Çıkar. Her fırtına bir şey öğretir. Her karanlık, içimizde bir mum yakma davetidir. Savaş, ne kadar güçlü olsa da geçicidir. Evrilir, bükülür, sonunda bir boyut değiştirir. Küçük şeylerden mutlu olmayı, sahip olduklarımızı takdir etmeyi öğretir. Mevlânâ der ki: “Üzülme! Çünkü Yaradan umudu en çaresiz anlarda yollar.”

Belki de en karanlık günlerde bile sevgiyle kalabilen insan, gerçek barışı içinde yaşatandır. Ve barış içinde olan bir kalpten, dünyaya barış yayılır.

Sevgi Olduğunda Zihin Huzur Bulur. Zihnimiz savaş alanı değilse, dışarıdaki savaşlar da etkisini kaybeder.

“İnsanın içi dışına, dışı da içine yansır” diyen Mevlânâ, asıl huzurun içimizdeki sevgiden doğduğunu hatırlatır. Zihnimiz sevgiyle yumuşadığında, dünya da onunla şekillenir.

Sevgi pasif bir iyi niyet değil, dönüştürücü bir güçtür. Bir kalbin sevgiyle dolması, bin savaşın yönünü değiştirebilir. Ve her şeyin sonunda, savaş bile sevgiye çıkar.

Her Daim Sevgi ve Işıkla

Sibel Kavunoğlu